This blog has reached the end of Thanks all friends for all the years we have traveled in the world of music together. Goodbye!!!

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Α Μπαο Α Κου - Χόρχε Λούις Μπόρχες

Όποιος θέλει να δει το πιο ωραίο τοπίο του κόσμου,
δεν έχει παρά ν' ανέβει στην κορυφή του Πύργου της
Νίκης, στο Τσιτόρ. Εκεί, όταν σταθεί πάνω σ' έναν
στρογγυλό εξώστη, έχει μπροστά του όλον τον ορίζοντα.
Μια στριφογυριστή σκάλα οδηγεί σ' αυτόν τον εξώστη,
όπου όμως τολμούν και ανεβαίνουν μόνον όσοι δεν
πιστεύουν σ' αυτόν τον θρύλο.

Στη σκάλα του Πύργου της Νίκης ζει, από τις απαρχές του
κόσμου, ένα ον ευαίσθητο στις ποικίλες αποχρώσεις της
ανθρώπινης ψυχής, γνωστό με τ' όνομα Α Μπαο Α Κου.
Είναι ξαπλωμένο στο πρώτο σκαλοπάτι, καταλαμβάνοντας
τον περισσότερο χώρο του, και κοιμάται ως την στιγμή που
που θα το πλησιάσει καποιος: τότε, φεγγοβολάει μια λάμψη
βαθιά εντός του, σαν για να πει πως ξύπνησε μια μυστική ζωή.
Την ίδια στιγμή, το σώμα του και το δέρμα του που είναι σχεδόν
διαφανές, αρχίζουν να σαλεύουν. Μόνον όμως όταν κάποιος πιάσει
ν' ανεβαίνει τα ελικοειδή σκαλοπάτια, μόνον τότε το Α Μπα Α Κου
ζωντανεύει και ακολουθεί κατά πόδας τον επισκέπτη, μένοντας
στην εξωτερική πλευρά της σκάλας, εκεί δηλαδή που τα σκαλοπάτια
έχουν φθαρεί απο γενεές προσκυνητών. Σε κάθε σκαλοπάτι, το χρώμα
του ζώου γινεται όλο και πιο έντονο, το σχήμα του αγγίζει την
τελειότητα, κι η γαλαζωπή μορφή του λάμπει πιο πολύ. Αλλά
μονό στο ψηλότερο σκαλοπάτι αποκτά την τελειότερη μορφή του
και μόνον αυτός που ανεβαίνει είναι πρόσωπο το οποίο έχει
φθάσει στη Νιρβάνα και οι πράξεις του είναι ανεπίληπτες.

Αλλιώς, το Α Μπαο Α Κου διστάζει ν' ανεβεί στην κορυφή, δείχνει
σαν παραλυμένο, το σώμα του παραμένει ατελες, το γαλάζιο
χρώμα του γίνεται ολο και πιο χλωμό κι η λάμψη του αμυδρή.
Το πλάσμα υποφέρει που δεν μπορεί να πάρει την εντελή μορφη του,
και το παραπονεμένο βογκητό του, κάτι σαν θρόισμα μεταξιού,
μόλις που ακούγεται. Η διάρκεια της ζωής του είναι πολύ μικρή:
μόλις ο ταξιδιώτης κατέβει, το Α Μπαο Α Κου κουτρουβαλάει
στα πρωτα σκαλοπάτια κι εκεί, εξαντλημένο και σχεδόν άμορφο,
περιμένει τον επόμενο επισκέπτη. Λένε οτι τα πλοκάμια του
είναι ορατά μόνον όταν φτάσει στα μεσαία σκαλοπάτια.
Λένε ακόμα οτι μπορεί και βλέπει με όλο του το σώμα και οτι,
όταν το αγγίξεις, είναι σαν ν' αγγίζεις φλούδα ροδάκινου.

Στο πέρασμα των αιώνων, το Α Μπαο Α Κου έφτασε στον
εξώστη του Πύργου της Νίκης μόνο μια φορά.

Ο θρύλος αυτος παραδίδεται απο τον C.C. Iturvuru σ' ενα
παράρτημα της κλασσικής πια σήμερα μελέτης του
Περί της Μαλαίας Μαγείας (1937).

Χόρχε Λουϊς Μπόρχες



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου