This blog has reached the end of Thanks all friends for all the years we have traveled in the world of music together. Goodbye!!!

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Το βάρος των γιγάντων

Πως να αντέξω το βάρος των γιγάντων
όταν τα βήματά μου δεν είναι σταθερά,
παρατάω και αυτοί χλευάζουν, 
περιμένουν τη βουτιά μου, στο έδαφος
της γης ξαπλωμένο να με δουν.
Πως άντεξα τόσο χρόνο αυτό το μαρτύριο...


Πάνε οι μέρες όπου ελαφρύς πέταγα
ελεύθερα από πάνω τους ανέμελα
χωρίς σημασία προσπέρναγα,
δεν έβλεπα τον φθόνο τους,
δεν με αφορούσε απλά πέταγα.
Απειλητικές κινήσεις δε λογάριαζα
έβλεπα ουρανό αυτό τα καθάριζε όλα.
Αλλά αυτοί υπομονετικοί μέτραγαν
το κάθε βήμα την κάθε κίνηση για να
βρουν το ψεγάδι που θα με έριχνε 
στα χέρια τους.
          
             Δεν με απασχολούσε.


Ώσπου μια μέρα δεν ήμουν ελαφρύς και
μπόρεσαν να με πιάσουν, από τότε
είμαι  αναγκασμένος να τους ακούω.
Δεν κατάλαβα πως έγινε αυτό, ακόμα
αναρωτιέμαι τι το προκάλεσε. Θλίψη
μελαγχολία γέμισε η καρδιά μου για το χαμένο
ουρανό, τόνοι δακρύων πότισαν τη γη, ποτάμια
ξεχύθηκαν  ορμητικά  έτοιμα να με πνίξουν.
Μέσ' το χαμό ψάχνω την δύναμη να
σηκωθώ να ελευθερωθώ από τα δεσμά τους
πριν χαθώ  μαζί τους κάτω 
                              από το γαλάζιο ουρανό.

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Nyctalgia - Time Changed Everything



track list:


01- Nyctalgia
02- Time Changed Everything...
03- Remains of a Blue Rose
04- Mira...
05- Falling into nothingness

Για τα βράδια του χειμώνα....

αφαιρεμένο στο  blog logos en drasei


download

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Τότε που κυνηγούσα ανέμους - Μενέλαος Λουντέμης













Λουντέμης Μενέλαος
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ (1906-1977) Ο Μενέλαος Λουντέμης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης Βαλασιάδης και προερχόταν από εύπορη οικογένεια της Πόλης που χρεοκόπησε μετά από την εγκατάστασή της στο ελληνικό κράτος. Σε παιδική ηλικία έζησε για λίγο στο κρατικό οικοτροφείο της Έδεσσας, σύντομα όμως μπήκε στη βιοπάλη (γραμματοδιδάσκαλος, ψάλτης, εργάτης στα τεχνικά έργα του Γαλλικού ποταμού). Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όπου διετέλεσε και γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη και το 1958 πέρασε από δίκη για το βιβλίο του Βουρκωμένες μέρες. Από το 1958 ως τη μεταπολίτευση του 1974 έζησε αυτοεξόριστος στη Ρουμανία, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Πέθανε στην Αθήνα, ενώ οδηγούσε, από καρδιακή προσβολή. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε γύρω στο 1930 με δημοσιεύσεις ποιημάτων και διηγημάτων στο περιοδικό Νέα Εστία. Το 1938 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Τα πλοία δεν άραξαν, για την οποία τιμήθηκε με το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο της Χρυσής Δάφνης Πανευρώπης ( Παρίσι, 1951). Το σύνολο του έργου του καλύπτει όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου (πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, θέατρο, παιδική λογοτεχνία, μετάφραση κ.α.). Ο Μενέλαος Λουντέμης ανήκει στους έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Η ιδιοτυπία του έργου του έγκειται στον “ερασιτεχνικό” τρόπο γραφής, τον οποίο υπηρέτησε εν πλήρει συνειδήσει, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πως δε τον ενδιαφέρει η Τέχνη αλλά η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Παρόλα αυτά στο σύνολο του έργου του δεσπόζει η τάση του να στρέφεται εξ' ολοκλήρου γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο-αφηγητή (που συνήθως παραπέμπει στον ίδιο το συγγραφέα), που ανήκει στους περιθωριακούς τύπους των καταπιεσμένων κοινωνικά στρωμάτων και το οποίο μας δίνει την προσωπική του οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου του έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου. Το έργο του είναι έντονα επηρεασμένο από την ευρωπαϊκή λογοτεχνία του ρεύματος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού (Κνουτ Χάμσουν, Μαξίμ Γκόρκι, Παναΐτ Ιστράτι κ.α.): ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία που αγγίζει κάποτε το μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία. Σε έργα του όπως το Συννεφιάζει και το Ένα παιδί μετράει τ' άστρα αξιοσημείωτη είναι η ψυχογραφική τεχνική του που δημιουργεί ολοκληρωμένους, ζωντανούς χαρακτήρες, οι οποίοι συναπαρτίζουν μια ολόκληρη μικρή κοινωνία, και η αφηγηματική δύναμη. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Μενέλαου Λουντέμη βλ. Ζήρας Αλεξ., «Λουντέμης Μενέλαος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986 και Χατζηβασιλείου Βαγγέλης, «Μενέλαος Λουντέμης», Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Ε΄, σ.232-252. Αθήνα, Σοκόλης, 1992. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).


πηγή: .perizitito.gr


Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας - Λ. Κελαηδονης



για να μάθουμε να μετράμε τα euro που μας 
λείπουν και που πηγαίνουν, αυτά!!

ΥΓ. 50 euro to δισκάκι στο ιντερντ ήμαρτον με τους κλέφτες.


download

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

The Dungeons Are Calling - Savatage









Track list:

01 - The Dungeons Are Calling
02 - By the Grace of the Witch
03 - Visions
04 - Midas Knight
05 - City Beneath the Surface
06 - The Whip
07 - Fighting for You Love
08 - Sirens [Live]


μεγάλος δίσκος heavy metal, δεν υπάρχουν διαμάντια πλέον, ευτυχώς
που υπάρχει και το διαδίκτυο και δε αγοράζουμε τα και καλά album τις
δεκαετίας που βγαίνουν με το κιλό.



Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Είστε κι εσείς ηλίθιοι - Αμπού ταμάμ


Ειστε κι εσείς ηλίθιοι, 
απλά,
γιατί η πιο μεγάλη ανοησία
απο τα στόματα που με σοφία μιλάνε
πάντοτε βγαίνει
κι η πιο μεγάλη απανθρωπιά
στην ποίηση εκτονώνεται
κι είστε ακόμα ηλίθιοι
μια που η σάρκα
είναι της ζωής η ποίηση
και τα στόματα που διψούν ουρανούς
είναι γιατί δεν ήπιαν
 
όλον τον ιδρώτα
κι είστε ακόμα ηλίθιοι
γιατί είστε έξυπνοι
και δυο φορές ανόητοι άρα
καμία απαλλαγή για σας
καμία επιείκια
κανένα ελαφρυντικό βλακείας
τίποτα, τίποτα,
μόνο η δική μου χειραψία
η χειραψία του αλύτη
που έχει επίγνωση
της φυλακής
 
και για τον εαυτό του πρώτα
θα παραμείνει στης βλακείας
τις γοητευτικές επάλξεις
μια που αν δεν είμασταν
 
οι ηλίθιοι των ηδονών
και οι ναρκαλιευτές της ωδίνης
κεφαλαλγίας εγκυμονούσης
κι άλλες βλακείες
τι θα είχανε άραγε οι έξυπνοι
να διασκεδάζουνε
τα βραδυα ανάμεσα σ όμορφους κώλους
καπνούς, μετάξια, γαρδένιες
και μπουρμπουλήθρες στα ουίσκυ;


το κεφάλι μου άσπρισε


το κεφάλι μου άσπρισε
και ποτέ δεν είδα κεφάλια ν' ασπρίζουν
χωρίς να 'χει πρώτα γεράσ' η καρδιά.

γιατί οι καρδιές προπορεύονται πάντα
 
στην κεφαλή του στρατού
των μαχητών του σώματος.
όπως οι οδηγοί που προχωρούν
μέσα σ' εχθρική χώρα,
προηγούνται του σώματος
 

σε κάθε βαθιά θλίψη
και σε κάθε στιγμή ευτυχίας.

για πολύ καιρό αρνιόμουν να πιστέψω
πως τα μαλλιά μου έχουν ασπρίσει.
αν, όμως, ζήσω, λίγα χρόνια ακόμη,
θα φτάσω να αρνούμαι
πως είχα κάποτε μαύρα μαλλιά.

είναι επειδή η αδικία υψώθηκε γύρω μου σαν ορίζοντας
...



Αμπού ταμάμ, 9ος αι. μ.Χ., ανάμεσα δαμασκό και βαγδάτη...

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Poor boy Lucky man - Asaf Avidan and the Mojos









Band Members



Asaf Avidan - lead vocalsguitarharmonica
Roei Peled - guitar
Yoni Sheleg (Johnny Snow) - drums
Ran Nir - Bass guitar
Hadas Clinman - Cello

list:

01. Brickman
02. Poor Boy  Lucky Man
03. Got It Right
04. My Favorite Clown
05. Small Change Girl
06. The Ghost Of A Thousand Little Lies
07. Wasting My Time
08. Jet Plane
09. Little Stallion
10. Your Anchor
11. Losing Hand
12. Painting On The Past
13. Out In The Cold
14. My Latest Sin


Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Χόμπιτ - J. R. R. Tolkien














O John Ruel Ronald Tolkien γεννήθηκε το 1892 στο Μπλόεμφοντέιν της Ν. Αφρικής. Στις αρχές του 1895 γύρισε με την μητέρα του στην Αγγλία. Μετά το θάνατο του πατέρα του εγκαταστάθηκε στο Σέαρχολ. Η μητέρα του πέθανε το 1904, αφήνοντας τη φροντίδα των παιδιών της σ' έναν ιερέα.
Στο σχολείο ο Ρόναλντ εκδήλωσε τις φιλολογικές του ικανότητες και αργότερα άρχισε να επινοεί δικές του γλώσσες. Σπούδασε στην Οξφόρδη και πολέμησε στις μάχες του Α' Παγκόσμιου Πολέμου.
Τα μεταπολεμικά χρόνια εργάστηκε ως καθηγητής της αγγλοσαξονικής στην Οξφόρδη, όπου σύντομα διακρίθηκε ως ένας από τους εκλεκτότερους φιλολόγους. Είχε ήδη αρχίσει να γράφει τον μεγάλο κύκλο των μύθων και των θρύλων που αποτέλεσαν μελλοντικά το "Σιλμαρίλλιον". Με τη σύζυγό του Έντιθ Μπραττ έκαναν 4 παιδιά και σε αυτά αφηγήθηκε για πρώτη φορά το "Χόμπιτ".
Ο Τόλκιν πέθανε το 1973 αφήνοντας πίσω του πλήθος ανέκδοτων ιστοριών, καθώς και παραμύθια και δοκίμια.


Περιγραφή:
Ο Μπίλμπο Μπάγκινς είναι ένα χόμπιτ που απολαμβάνει μια άνετη, χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες ζωή. Σπάνια απομακρύνεται από την αποθήκη ή το κελάρι του. Η ηρεμία του διακόπτεται όταν μια μέρα στο κατώφλι του εμφανίζεται ο μάγος Γκάνταλφ και μια παρέα νάνων για να τον παρασύρουν σε μια περιπέτεια. Το σχέδιό τους είναι ν' αρπάξουν το θησαυρό που φυλάει ένας τεράστιος, πολύ επικίνδυνος Δράκος. Ο Μπίλμπο στην αρχή δεν είναι πρόθυμος να πάρει μέρος στην αναζήτηση του θησαυρού. Εκπλήσσει όμως τους πάντες, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, όταν αποκαλύπτεται πόσο πολυμήχανος είναι, και πόσο φοβερές ιδέες και ικανότητες έχει σαν διαρρήκτης!


καλή ανάγνωση εδω

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Blue Cheer - Vincebus Eruptum (Psychedelic Rock, Blues-Rock)











1968


Personnel:
- Dickie Peterson - bass, vocals
- Paul Whaley - drums
- Leigh Stephens - guitar





Tracks:
"Summertime Blues" (Capehart/Cochran) – 3:47
"Rock Me Baby" (Josea/King) – 4:22
"Doctor Please" (Peterson) – 7:53
"Out of Focus" (Peterson) – 3:58
"Parchment Farm" (Allison) – 5:49
"Second Time Around" (Peterson) – 6:17





download




Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Mουσικές επιλογές απο youtube για να γουστάρουμε, λέμε, χα χα

ένα ποτήρι κρασί και φύγαμε 
















Well, I stand up next to a mountain
And I chop it down with the edge of my hand


Yeah


Well, I stand up next to a mountain
And I chop it down with the edge of my hand
Well, I pick up all the pieces and make an island
Might even raise a little sand


Yeah


cause Im a voodoo child
Lord knows Im a voodoo child baby
I want to say one more last thing
I didnt mean to take up all your sweet time
Ill give it right back to ya one of these days


Hahaha


I said I didnt mean to take up all your sweet time
Ill give it right back one of these days


Oh yeah


If I dont meet you no more in this world then uh
Ill meet ya on the next one
And dont be late
Dont be late


cause Im a voodoo child voodoo child
Lord knows Im a voodoo child


Hey hey hey


Im a voodoo child baby
I dont take no for an answer


Question no
Yeah




this was requested so here it is
What is this that stands before me?
Figure in black which points at me
Turn around quick, and start to run
Find out I'm the chosen one
Oh nooo!
Big black shape with eyes of fire
Telling people their desire
Satan's sitting there, he's smiling
Watches those flames get higher and higher
Oh no, no, please God help me!
Is it the end, my friend?
Satan's coming 'round the bend
People running 'cause they're scared
The people better go and beware!
No, no, please, no!





The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams.
Upon the instruments of death
The sunlight brightly gleams.
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
When silence drowns the screams.


Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh.
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying.


Between the iron gates of fate,
The seeds of time were sown,
And watered by the deeds of those
Who know and who are known;
Knowledge is a deadly friend
When no one sets the rules.
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools.


Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh.
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying.





I believe in miracles
I don't believe in sin
I believe in wizardry
I don't believe in trends
White magic / Black magic
Which am I to choose?
I believe that is up to me
I don't believe in you


I believe in fairy tales
I don't believe in lies
I believe in innocence
I don't believe your eyes
White magic / Black magic
What am I to do?
Charms and curses screaming from me
Each one's aimed at you


I believe in second chances
I don't believe in firsts
I believe that it's getting harder
I don't believe in worse
White magic / Black magic
Both become my tools
Pressure rising, perish now
You optimistic fool




'm a vooodoo chile
Lord I'm a voodoo chile
Yeah
I'm not sayin'
The night I was born
Lord, the moon turned a fire red
I said the night I was born
The moon turned a fire red
My poor mother cried
She said 'the gypsy was right'
And I she fell right dead
Right on the floor there
Hey
And I said fly on
Fly on because I'm a voodoo chile, baby
Voodoo chile


αυτά για σήμερα....


περιμένετε κατι ξέχασα





Αντε ΓΕΙΑ ΜΑς

Α Μπαο Α Κου - Χόρχε Λούις Μπόρχες

Όποιος θέλει να δει το πιο ωραίο τοπίο του κόσμου,
δεν έχει παρά ν' ανέβει στην κορυφή του Πύργου της
Νίκης, στο Τσιτόρ. Εκεί, όταν σταθεί πάνω σ' έναν
στρογγυλό εξώστη, έχει μπροστά του όλον τον ορίζοντα.
Μια στριφογυριστή σκάλα οδηγεί σ' αυτόν τον εξώστη,
όπου όμως τολμούν και ανεβαίνουν μόνον όσοι δεν
πιστεύουν σ' αυτόν τον θρύλο.

Στη σκάλα του Πύργου της Νίκης ζει, από τις απαρχές του
κόσμου, ένα ον ευαίσθητο στις ποικίλες αποχρώσεις της
ανθρώπινης ψυχής, γνωστό με τ' όνομα Α Μπαο Α Κου.
Είναι ξαπλωμένο στο πρώτο σκαλοπάτι, καταλαμβάνοντας
τον περισσότερο χώρο του, και κοιμάται ως την στιγμή που
που θα το πλησιάσει καποιος: τότε, φεγγοβολάει μια λάμψη
βαθιά εντός του, σαν για να πει πως ξύπνησε μια μυστική ζωή.
Την ίδια στιγμή, το σώμα του και το δέρμα του που είναι σχεδόν
διαφανές, αρχίζουν να σαλεύουν. Μόνον όμως όταν κάποιος πιάσει
ν' ανεβαίνει τα ελικοειδή σκαλοπάτια, μόνον τότε το Α Μπα Α Κου
ζωντανεύει και ακολουθεί κατά πόδας τον επισκέπτη, μένοντας
στην εξωτερική πλευρά της σκάλας, εκεί δηλαδή που τα σκαλοπάτια
έχουν φθαρεί απο γενεές προσκυνητών. Σε κάθε σκαλοπάτι, το χρώμα
του ζώου γινεται όλο και πιο έντονο, το σχήμα του αγγίζει την
τελειότητα, κι η γαλαζωπή μορφή του λάμπει πιο πολύ. Αλλά
μονό στο ψηλότερο σκαλοπάτι αποκτά την τελειότερη μορφή του
και μόνον αυτός που ανεβαίνει είναι πρόσωπο το οποίο έχει
φθάσει στη Νιρβάνα και οι πράξεις του είναι ανεπίληπτες.

Αλλιώς, το Α Μπαο Α Κου διστάζει ν' ανεβεί στην κορυφή, δείχνει
σαν παραλυμένο, το σώμα του παραμένει ατελες, το γαλάζιο
χρώμα του γίνεται ολο και πιο χλωμό κι η λάμψη του αμυδρή.
Το πλάσμα υποφέρει που δεν μπορεί να πάρει την εντελή μορφη του,
και το παραπονεμένο βογκητό του, κάτι σαν θρόισμα μεταξιού,
μόλις που ακούγεται. Η διάρκεια της ζωής του είναι πολύ μικρή:
μόλις ο ταξιδιώτης κατέβει, το Α Μπαο Α Κου κουτρουβαλάει
στα πρωτα σκαλοπάτια κι εκεί, εξαντλημένο και σχεδόν άμορφο,
περιμένει τον επόμενο επισκέπτη. Λένε οτι τα πλοκάμια του
είναι ορατά μόνον όταν φτάσει στα μεσαία σκαλοπάτια.
Λένε ακόμα οτι μπορεί και βλέπει με όλο του το σώμα και οτι,
όταν το αγγίξεις, είναι σαν ν' αγγίζεις φλούδα ροδάκινου.

Στο πέρασμα των αιώνων, το Α Μπαο Α Κου έφτασε στον
εξώστη του Πύργου της Νίκης μόνο μια φορά.

Ο θρύλος αυτος παραδίδεται απο τον C.C. Iturvuru σ' ενα
παράρτημα της κλασσικής πια σήμερα μελέτης του
Περί της Μαλαίας Μαγείας (1937).

Χόρχε Λουϊς Μπόρχες



Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Σκακιστική αργκό

Στην ανάρτηση http://skakistiko.blogspot.com/2010/02/don-juan.html αρκετοί σχολιογράφοι του ιστολογίου συνέθεσαν ένα σπουδαίο λεξικό σκακιστικής αργκό.

(από τον καλοπροαίρετο)
Γαλατία: η λευκοτετράγωνη μακρά διαγώνιος θ1-α8.
Καρβουνία: η μαυροτετράγωνη μακρά διαγώνιος α1-θ8.
Νούλα υποτεινούσης: σχηματισμός στον οποίο η πλευρά που έχει την κίνηση επιτυγχάνει την ισοπαλία δίδοντας επαναλαμβανόμενα σαχ με Βασίλισσα από δύο τετράγωνα που δεν βρίσκονται στην ίδια γραμμή ή στήλη, π.χ. ε1 και θ4, ζ1 και θ3 κλπ. Ο όρος παραπέμπει στην υποτείνουσα (μακρά πλευρά) του νοητού ορθογώνιου (και ισοσκελούς) τριγώνου που σχηματίζεται από τα τετράγωνα από τα οποία δίδονται τα σαχ και περικλείει τον αντίπαλο Βασιλιά.
Νούλα μηνίσκου: σχηματισμός στον οποίο η πλευρά που έχει την κίνηση επιτυγχάνει την ισοπαλία δίδοντας επαναλαμβανόμενα σαχ με Ίππο από δύο τετράγωνα, συχνά ζ2 (ζ7) και θ3 (θ6). Ο όρος παραπέμπει στην, ομοιάζουσα με μηνίσκο, δηλαδή δύο τόξα κύκλων με διαφορετική διάμετρο που τέμνονται σε δύο σημεία, κίνηση του Ίππου.
Πέφτω σε λήθαργο, ή πέφτω σε χειμερία νάρκη, ή πέφτω σε νεκροφάνεια: σκέφτομαι υπερβολικά πολύ την επόμενη κίνησή μου, συχνά σε θέση που δεν το απαιτεί.
Κάνω μεγάλο ροκέ: (συνήθως σε ατομικό ελβετικό) υφίσταμαι τρεις συνεχόμενες ήττες.
Στησιματίας, ή στήτης, ή κρεμάστρα, ή κρεμαγιέρα: παίκτης με ροπή στο στήσιμο, άλλως κρέμασμα. Μεγεθυντικό: κρεμαγιέρα γαλβανιζέ.
Καταλανικά Πεδία: κενός χώρος που προκύπτει από τη ριψοκίνδυνη προώθηση πιονιών και που είναι επιρρεπής σε διείσδυση αντιπάλων κομματιών.
Σπέις ινβέιντερς: δεμένα ελεύθερα κεντρικά πιόνια που προχωρούν ακάθεκτα. (προέλευση: αναφορά στο ηλεκτρονικό παιχνίδι της δεκαετίας του ’70.)

(από τον Ελισσαίο):
Μου θυσίασε τα ράφια: όταν κάποιος παίκτης μέτριας δυναμικότητας που αρέσκεται στο επιθετικό παιχνίδι κάνει αλόγιστη χρήση του τακτικού μοτίβου της θυσίας. Συνήθως το αποτέλεσμα είναι σε βάρος του. Αρκεί όμως και μια επιτυχημένη έκβαση ανά 20 παρτίδες για να του αναπτερώσει το ηθικό και να ξαναπροσπαθήσει. Η έκφραση είναι εμφατική. Αν παρομοιάσεις μια θυσία με το πέταγμα ενός ξύλινου πεσσού πάνω στον αντίπαλο, όταν τα ξύλα της σκακιέρας τελειώνουν, τότε επιστρατεύεις τα ξύλα μιας κοντινής βιβλιοθήκης όπου σκονίζονται τα σκακιστικά άπαντα.
Κωπηλασία (κωπηλάτης-κωπηλατώ-τραβάω κουπί): η κοπιαστική προσπάθεια (συνήθως ανεπιτυχής να παρατείνεις τον βασανιστικό στραγγαλισμό σου από τον αντίπαλο με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα κουραστεί κι αυτός, θα ξεχαστεί, θα θυμηθεί το φαγητό στο φούρνο και θα φύγεις με το 1/2 στο παρτιδόφυλλο.
Βαστάω (ουσ.: βάστουλας): δηλώνει την αντοχή του σκακιστή στα χτυπήματα του αντιπάλου του. Έχεις καταλάβει ένα ύψωμα, έχεις σκάψει κάποια ορύγματα και ελπίζεις ότι θα βιώσεις τη μάχη του Στάλιγκραντ από πλευράς Σοβιετικών και όχι τη γραμμή Μαζινό από πλευράς Γάλλων.

(από τον Παναγιώτη Κονιδάρη)
Διάγραμμα: υποδηλώνει την όμορφη συνδυαστική νίκη κάποιου, ο οποίος δε θα παραλείψει να δείξει την επίμαχη θέση με καμάρι στο σύλλογο του, ρωτώντας «τι θα έπαιζες εδώ;», όπως δηλαδή γίνεται και με τα δημοσιευμένα στον περιοδικό τύπο διαγράμματα.
Σφυριχτράκιας: παραλλαγή του «Σφυρίχτρα». Είναι ένας τύπος που με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη και με ύφος χιλίων καρδιναλίων περιφέρεται φαινομενικά άσκοπα ανάμεσα στα τραπέζια. Στην πραγματικότητα έχει σκοπό να ψιθυρίσει σε πρώτη ευκαιρία κινήσεις στους φίλα προσκείμενους σκακιστές, νομίζοντας ότι κάθε φορά οι κινήσεις αυτές είναι νικηφόρες, ακόμα κι αν στήνουν στην κίνηση. Η βασική του διαφορά με τον «Σφυρίχτρα» είναι ότι ο «Σφυριχτράκιας», μετά την σοφή του υπόδειξη, απομακρύνεται εξίσου σοφά, γοργά και με ύφος άμωμης παρθένου από το σώμα του εγκλήματος. Γιατί άλλο να σφυρίζεις κινήσεις κι άλλο να σε πιστεύουν.
Νουλαδόρος: κατά το μπαλαδόρος. Ο σκακιστής που έχει την ικανότητα να κρατάει άκοπα την ισορροπία στη σκακιέρα και να συμφωνεί νούλα σε κάθε ευκαιρία. Άλλοτε αυτό οφείλεται στο ήρεμο στρατηγικό του στυλ, κι άλλοτε στο ότι βαριέται θανάσιμα να πολυσκεφτεί. Στα τουρνουά σπάνια πέφτει κάτω από το 50% και σπανιότερα ανεβαίνει πάνω απ’ αυτό.
Μπλιτζαδόρος: είναι ο χαρακτηριστικός τύπος που δε λείπει από κανέναν σύλλογο και που δεν χάνει ευκαιρία να σου προτείνει ένα μπλιτζάκι στα γρήγορα, άσχετα με το αν είναι 7 το πρωί και το μάτι σου δεν έχει ανοίξει ακόμα ή 2 το βράδυ και λαγοκοιμάσαι κάπου ανάμεσα στο η1 και το θ1, αδιαφορώντας για το αν παίζεις ή είσαι σε πίεση χρόνου εκείνη την ώρα, αδιαφορώντας ακόμα και για το αν μιλάς με την γκόμενα στο τηλέφωνο ή λείπεις σε διακοπές στην Παταγονία. Η μάστιγα αυτή αντιμετωπίζεται από τους άλλους σκακιστές όπως και το ομοιοκατάληκτο αντίστοιχο του μπριτζ: σαν πρεφαδόρος.
Ακρόπολις (ο): κατά το Δικαιόπολις. Είναι ο σκακιστής που καταφέρνει πάντα να βγαίνει χωνί του Μπετόβεν, αλλά κατά παράδοξο τρόπο να ξεγλιστράει και να την σκαπουλάρει με κάτι απίστευτες νούλες. Προκύπτει από το πασίγνωστο ρητό (έπεσε από την Ακρόπολη και στάθηκε όρθιος). Αν μάλιστα τύχει και ο αντίπαλος βιαστεί τότε ο Ακρόπολις ασμένως και ενδόξως φέρνει τούμπα τη σκακιέρα επιβεβαιώνοντας πλήρως τον τίτλο του (όχι μόνο στάθηκε όρθιος αλλά βρήκε και πορτοφόλι).
Γκάστρωμα: όταν ο συμπαθής αντίπαλος πασχίζει να κρατήσει μια εντελώς χαμένη θέση με κάθε τρόπο, συνεχίζοντας επί μακρών την απέλπιδα άμυνα με τα τρία εναπομείναντα απομονωμένα του πιόνια κι ενώ εσύ έχεις εντωμεταξύ ακυρώσει 4 φορές το ραντεβού σου. Η λέξη προφανώς προέρχεται από τη δυσφορία των τελευταίων μηνών της κύησης και η ευχή «καλή λευτεριά» ταιριάζει και στις δύο περιπτώσεις.
Ξυλίκι Attack: τον όρο τον άκουσα για πρώτη φορά από τον Αντρέα (ένας είναι ο Αντρέας!) τον καιρό που έκανα το αγροτικό μου στα «Δρώμενα». Πρόκειται για το άνοιγμα 1. η4! που στοχεύει στο ματ νωρίτερα από την 20ή κίνηση. Το ποιος θα γίνει ματ, αδιάφορο.
Ξυλίκι Defense: η θεωρία, ως γνωστόν, εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς. Έτσι, ως απάντηση στο ξυλίκι attack, προέκυψε μετά από επιστάμενη ανάλυση το ξυλίκι defense που χαρακτηρίζεται από το αντιχτύπημα 1. η4! θ5! –άπειρο. Τι να την κάνει την πείρα;
Πλαστικίκι: εκτός από τη θεωρία εξελίσσονται και οι εποχές. Το ξύλο γίνεται ντεμοντέ. Έτσι, πρότεινα τότε ως πιο σύγχρονο άνοιγμα το «πλαστικίκι», που έχει πιο στέρεο στρατηγικό υπόβαθρο. Πρώτα παίζεις 1. ζ3 και μετά 2. η4. Το 2. Ρζ2 είναι μια ενδιαφέρουσα βαριάντα, αλλά θέλει ακόμα ανάλυση.
Γινάτ (το): η λέξη επιστρέφει στην τουρκική της ρίζα, αφού κάνει ρίμα με το ματ. Την άκουσα στο «Πειραϊκόν» όταν παίκτης τις που είχε χάσει πέντε στη σειρά (ποιόν κέρδισε η Χαβάη 5-0; Ε, αυτός!) επέμενε να εξαπολύει χειμαρρώδεις επιθέσεις αφήνοντας πίσω του τα Καταλα(υ)νικά Πεδία που λέει και ο Καλοπρό. Φυσούσε και ξεφυσούσε και τα έσπρωχνε με εκδικητικό μένος και με γινάτι, για να πληρωθεί από τον ψύχραιμο αντίπαλο με την ατάκα «το γινάτ’ βγάζει ματ!» καθώς και με ένα ματ σε τρεις.
Οφθάλμ (το): έτσι έλεγε ο φίλος μου ο Αριστείδης το ματ, στα τρυφερά φοιτητικά μας χρόνια, όταν ξεμέναμε από φράγκα και τη βγάζαμε με σκάκι, στριφτά τσιγάρα, κόμιξ και φτηνή ρετσίνα. Αν μας έφταναν όμως τα ψιλά για βενζίνη, καβαλάγαμε τον «μπόμπο» και κατεβαίναμε στη Ζέα για…ματόλουτρο.
Κουζινικά σκεύη: αυτή είναι μια ακόμα συμβολή μου στην αργκό των 64. Το είχα γράψει σε μια ανάλυση παρτίδας σε παλιό περιοδικό, κάπως έτσι: «Και ο ίππος πάει στο τάδε τετράγωνο, οπότε ακολουθούν πιρούνια και λοιπά κουζινικά σκεύη».
Κούνημα: λέμε «αυτός κάτι κουνάει» και αναφερόμαστε στο ότι παίζει σκάκι συμπαθητικά. Εκτός κι αν μιλάμε για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.
Βάλε, βάλε, βάλε: φράση του post mortem, όταν προκαλείς κάποιον να σου προτείνει κίνηση. «Για βάλε να δούμε…». Αμέσως μετά μαζεύονται όλοι από πάνω, βάζουν κινήσεις, βάζουν τις χερούκλες τους, βάζει ό,τι έχει ο καθένας τελοσπάντων και δε μαθαίνεις ποτέ γιατί έχασες.
Σαχίδιον (το): copyright του αείμνηστου Θρασυβουλίδη, που είχα την τύχη να τον έχω στον Κρυστάλλη συμπαίκτη και ο Κρυστάλλης την ατυχία να τον έχει παίκτη. «Όπως και να το κάνεις, είναι πιο ευγενικό από ένα απλό σαχ, ρε μαζέττα» μου έλεγε. «Άσε που κάνει και ενδιαφέρουσες ρίμες» συμπλήρωνε με νόημα.
Περπεταλούδα: το διαρκές σαχ. Προέρχεται μάλλον από το γαλλικό «εσέκ περπετουέλ». Έχουμε και μια άλφα κουλτούρα.
Καραμαζέτας: ο πραγματικά αδιόρθωτος μαζέτας. Λογοτεχνική εκδοχή, το Καραμαζετώφ.
Μαζετοφωλιά: σύλλογος με αθρόα παραγωγή ή με συνωστισμό μαζετών. Σαν τον δικό μου ας πούμε.
Κοπάνημα: η περιφανής νίκη ή αντίστοιχα η ταπεινωτική ήττα: «Αυτόν τον έχω κοπανήσει τρεις φορές. Στην ανάλυση».
Ζαρίκιο: άλλη μια δικιά μου εφεύρεση (αν σφάλλω ας με διορθώσει κάποιος, απλά δεν το έχω ακούσει πρωτύτερα). Είναι η εκδοχή του παιχνιδιού με ζάρια. Συνεκδοχικά το σκάκι χωρίς σχέδιο, όπου κάθε κίνηση είναι ζαριά. Δεν είναι επομένως τυχαίο που είναι δικής μου εφεύρεσης.
Στησία: θυσία με αμφίβολο αποτέλεσμα που στη νεκροψία αποδεικνύεται καραπατάτα.
Άλφα-Άλφα: έτσι μου έλεγε συχνά ο Δεληκανάκης. "Σήμερα έκανα φοβερή νίκη! Άλφα-άλφα!" -"Σοβαρά; Για δείξε" -"Τί να δείξω ρε; Άνευ Αγώνα κέρδισα".
Αν Πιασάν: το άκουσα κι αυτό στο καφενείο όταν ο κύριος άφησε έναν ίππο απροστάτευτο και ο άλλος του τον βούτηξε εν ριπή οφθαλμού. "Ωχ! Τί ήταν αυτό;" έσκουξε ο πρώτος. "Αν Πιασάν!" εξήγησε ο άλλος με χαμόγελο.
Δρακουλιάρης: ο ειδήμων στο άνοιγμα του Δράκου.
Βίδωμα: όταν ο παίκτης δεν αρκείται στην τοποθέτηση του κομματιού στο τετράγωνο αλλά το στρίβει και το πιέζει επίμονα πάνω σ' αυτό λες και υπάρχει από κάτω μια σχετική οπή στην οποία πρέπει να χωρέσει η βάση του. Όλο το σκηνικό, για να γίνει εμφατικότερη η κρίσιμη κίνηση ή έστω να καταρρακωθεί το ηθικό του αντιπάλου.
Ελβετικό γκαμπί: Όταν κάποιος χάνει ή κάνει ισοπαλία στον πρώτο γύρο του τουρνουά με αποτέλεσμα να έχει καλύτερες κληρώσεις στη συνέχεια. Δεν είναι κακή ιδέα. Το κακό είναι που το ελβετικό γκαμπί μου συμβαίνει σχεδόν πάντα στον τελευταίο γύρο.
Χωνί του αιώνα: σαν του Μπετόβεν, αλλά πιο μεγάλο.
Νεκροψία: αυτό που ακολουθεί την παρτίδα, η ανάλυση δηλαδή όπου οι παίκτες προσπαθούν να δουν εν ηρεμία μπας κι έχουν παίξει και καμια καλή κίνηση ανάμεσα στις πατάτες. Ο νικητής τότε προσπαθεί να δείχνει κιμπάρης και μεγαλόψυχος, ενώ ο ηττημένος προσπαθεί να βρει με ποιον τρόπο κέρδιζε. Το λήμμα προέρχεται μάλλον από τον θάνατο της αντικειμενικότητας.
Πελάτης: η Ε.Π.Μελισσίων, ο Γαλανόπουλος και ο Πρεβενιός. Ο όρος δηλώνει αντίπαλο παίκτη ή ομάδα με την οποία η Κάισσα θέλησε να έχουμε σερί νικών ή έστω ευρύ θετικό σκορ. Ελπίζω οι προαναφερθέντες να μην τσαντιστούν, πλάκα κάνω. Εξάλλου ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.
Ζουλάρω: παίζω ζούλα. Ζούλα όλοι ξέρουν τι είναι αλλά ας επιχειρήσω έναν ορισμό. Είναι λοιπόν μια κίνηση γεμάτη πονηριά και δόλο που στήνει μια φτηνή παγίδα στον αντίπαλο. Αν αυτός δεν προσέξει, τσαφ! του’ ρχεται η κεραμίδα κατακέφαλα. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο συνίσταται η ζούλα να συνοδεύεται από απλανές βλέμμα, αδιάφορο σφύριγμα, ανάλυση των καιρικών συνθηκών και λοξές ματιές προς την αντίθετη πλευρά της σκακιέρας απ’ αυτή που παίχτηκε.
Σουρωτήρι: θέση στη σκακιέρα που έχει πιο πολλές τρύπες κι από ελβετικό τυρί. Μερικές φορές μυρίζει και σαν τέτοιο.
Μπουρί της σόμπας: όργανο αναρρόφησης Έλο. Εικονοπλαστικός ο όρος, θυμίζει το ρούφηγμα πορτοκαλάδας με καλαμάκι, απλά δίνει μια μικρή έμφαση στην διατομή, άρα και στην ποσότητα μετάγγισης του Έλο.
Ελούχος: κατά το εκατομμυριούχος. Ο κάτοχος Έλο, άρα όλοι πρακτικά οι παίκτες πλην του Καλοπροαίρετου. Συναντάται πιο συχνά στα σύνθετα: υψηλοελούχος/χαμηλοελούχος.
«Αυτή η ομάδα όλο χαμηλοελούχους έχει, γι’ αυτό είναι χαμηλοβλεπούσα».
Θέλο (το): το είχα γράψει κάποτε καυτηριάζοντας την ενοχλητική τάση του Έλο μου να αδρανεί για δεκαετίες: «Δεν είναι Έλο το δικό μου, είναι Θέλο (κι άλλο)». Τώρα πια μπορώ να το κατοχυρώσω.
Ξυράφια: το ζεύγος των αξιωματικών που όταν συντονιστεί «ξυρίζει» πέρα για πέρα τη σκακιέρα. Το δύσκολο είναι βέβαια να μείνεις με το ζεύγος και το ακόμα πιο δύσκολο να το συντονίσεις. Επίσης θυμίζω ότι μόνο στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Στον άχαρο ρόλο του γαμπρού ο ρουά αντίθετου χρώματος.
Μασούρι: η συσσώρευση υλικού σε μια στήλη ή σε μια πλευρά τις σκακιέρας. Παραπέμπει στη γνωστή έννοια της μακρόσυρτης αλληλουχίας και μπορεί να έχει αρνητική («μασούρι τα ‘κανες τα πιόνια στη γάμα») ή θετική χροιά («Πώς ν’ αμυνθεί; Έχω ένα μασούρι κομμάτια στην πτέρυγα»).
Φου-Μαν-Τσου: ο Αξιωματικός, αλλά όχι όποιος- όποιος. Μιλάμε για κείνον τον διαβολικό Φου που καραδοκεί σ’ ένα απομακρυσμένο τετράγωνο της διαγωνίου και μηχανορραφεί για να κάνει τη ζημιά ή που ελλοχεύει πίσω από μια θανάσιμη μπαταρία. Και ο φου θέλει το Γερμανό του, κι ας είναι και Κινέζος.
Βίτσια (η): η βίτσια κάνει λογοπαίγνιο με τη ρωσική λέξη «νίτσια», που σημαίνει νούλα, τουλάχιστον μέχρι να με διορθώσει ο Καλοπρό. Δηλώνει την ανούσια επιμονή που δεν καταλήγει πουθενά. «Τι έκαναν αυτοί;» -«Βίτσια» -«Εννοείς νίτσια;» -«Νίτσια είναι όταν κάνεις νούλα σε μισή ώρα. Όταν παίζεις 150 κινήσεις μπρος πίσω, είναι βίτσια».

(από τον Κώστα Μουτούση)
Είναι δουλειά μου: πολυσήμαντη φράση που πρωτοακούστηκε στον κύκλο των Ελλήνων GM στις αρχές τις δεκαετίας του '90. Δηλωτική του ότι είμαι ειδικός, σπεσιαλίστας σε ένα άνοιγμα ή σε ένα τύπο θέσεων.
Δροσερή μινιατουρίτσα («τον δρόσισα»): παρτίδα που παίζεται στα καλοκαιρινά τουρνουά και κραταάει το πολύ 25 κινήσεις.

(από τον Δημήτρη Σκυριανόγλου)
Καραμπίνα: το στυλ παιχνιδιού όπου ο ένας από τους δυο παίχτες επιδιώκει τις συνεχείς αλλαγές με την ελπίδα να φτάσει σε ξερό ισόπαλο φινάλε ή γενικώς σε μια ξερή ισόπαλη θέση. Αν οι αλλαγές έχουν στόχο ένα κερδισμένο φινάλε τότε χρησιμοποιείται η πιο κυριλέ έκφραση: «Απλοποίηση σε κερδισμένο φινάλε».
Πρήξιμο: όταν ένας εκ των δύο αντιπάλων εκ του ασφαλούς (δηλ. από θέση που δεν κινδυνεύει να χάσει, συνήθως στο φινάλε), «πρήζει» τον αντίπαλό του με μανούβρες, φαινομενικά αδιάφορες, επαναλήψεις της θέσης, αναδιατάξεις κτλ με στόχο να τον κουράσει ή να τον «χαλαρώσει» ώστε να κάνει κάποιο λάθος.
Έρχεται ο Τζίγγερ! : έκφραση που άκουσα από το Γιάννη Νικολαΐδη και χρησιμοποιείται όταν επίκειται κάποια μανούβρα κομματιού ή κάποια διάσπαση αποφασιστικού χαρακτήρα.

(από τον trilizas)
Ρομπέν των Έλο: ο παίκτης που κοπανά ισχυρούς παίκτες και χάνει από θεωρητικά πιο αδύνατους. Άρα μεταβιβάζει το έλο από τους ισχυρούς στους αδύνατους.
Περιπλοκάδα: κίνηση που περιπλέκει τη ροή του παιχνιδιού.
Ξύλο (ή έπιπλο): συνήθως αναφέρεται σε φου περιορισμένης κινητικότητας λόγω πολλών ομόχρωμων μπλοκαρισμένων πιονιών της ίδιας παράταξης.

(από τον Νίκο Καλέση)
Ξύρισμα - Κούρεμα: Καθαρίζω τη θέση χωρίς περιπλοκές (συνήθως κυκλοφορούν 2 αξιωματικοί στη σκακιέρα).
Χειραψία: ο αντίπαλος εγκατέλειψε.
Eγκατελελές ή Εγκαταλήψογλου: παίκτης με χαμηλό έλο που εγκαταλείπει όταν έχει πιόνι λιγότερο.
Έρχεται ο Γκιώνης: επίσκεψη του τελευταίου κομματιού στην επίθεση που τελειώνει τη θέση.
Τον είδατε τον Παναγή; Απέλπιδα προσπάθεια να βρεθεί αντιπαιχνίδι σε χαμένη θέση.
Αυτιά (τα): Παίχθηκε α3 και θ3.
Εσύ θα κυβερνήσεις την Ελλάδα κάποτε: θαυμασμός υψίστου είδους σε μαζέτα που νομίζει ότι έπαιξε τρομερή κίνηση.

(από τον Gypaetos)
Μου σηκώθηκε ή του έχει σηκωθεί (πεπαλαιωμένη φράση, χρησιμοποιούνταν συχνότερα στα μπλιτς): Για τον αδαή, μη σκακιστή, η φράση παραπέμπει σε εξωαγωνιστική, μη πνευματική δραστηριότητα άρρενος σκακιστή, όμως πρόκειται για αναφορά στα παλιά σκακιστικά ρολόγια και στην πίεση χρόνου (είναι η «σημαία» εκείνη που στην πραγματικότητα σηκωνόταν). Παράδειγμα: μου έστησε εν ψυχρώ διαφορά, αλλά με τις σηκωμάρες που είχα δεν έβλεπα την τύφλα μου!

(από Ανώνυμο)
Αεριζόμενος βασιλιάς: βασιλιάς του οποίου η προστατευτική πιονοδομή «μπάζει» αισθητά, πχ φιανκέτο από το οποίο απουσιάζει ο φου.
Αιμοδότης: παίχτης με υψηλό έλο, συνήθως μεγάλης ηλικίας, ο οποίος λόγω αγωνιστικής κάμψης μοιράζει πλέον απλόχερα μονάδες έλο στις νέες γενιές.








Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

O Brother Where Art Thou? - Soundtrack


Σορρυ που δε αναφέρω τους τραγουδιστές και τα άσματα
αλλά με μια ματιά στο wiki θα τα βρείτε
καλή ακρόαση