Το μαύρο κορίτσι που αναζητούσε το θεό, είναι από τα πιο έξοχα δείγματα της συγγραφικής μεγαλοφυίας του Σω. Γραμμένο στο ίδιο ύφος με την Καντίτ του Βολταίρου, το μαύρο κορίτσι έρχεται αντιμέτωπο με μια σειρά από γηραιούς κυρίους, όλοι τους, σχεδόν πάντα, ντυμένοι με άσπρες μακριές νυχτικιές. Όταν όμως κουραστεί από την αναζήτηση της, τότε θα βρει καταφύγιο στον κοκκινομάλη Ιρλανδό σοσιαλιστή, ακολουθώντας τη συμβουλή του Βολταίρου ότι η πιο σοφή στάση απέναντι στη ζωή είναι να καλλιεργείς το δικό σου κήπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου