Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Άτμαν

Ταξιδιάρικος ο Θανάσης...
Στο τέλος του τραγουδιού ακούγονται α) το ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ σε ποίηση Γιάννη Υφαντή και β) Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ από τις αρχαίες βέδες

ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΙ
Έρχεται η φωνή μου άνεμος του απείρου.
Έρχεται η φωνή μου φορτωμένη την
αρσενική
Γύρη των άστρων· έρχεται
Στο λουλούδι του νου σου.

ΙΙ
Έρχομαι από την άκρη μιας
Αιωνιότητας.
Με προβιά και με έκσταση
Μ' ένα κομμάτι σεληνόφωτο στο μέτωπο
και μ' ένα κέρατο στη ζώνη
Με μνήμες από πάχνη κι από φωτιά
Έρχομαι από την άκρη μιας
Αιωνιότητας.
Άφησα τα χνάρια μου πάνω στον
Πηλό του φωτός.
Φόρεσα τη θωριά του νερού.
Φόρεσα τη δυσκινησία των οστρακόδερμων.
Βόσκησα τους ανέμους κι εξημέρωσα τους ήχους.
Έζησα του λύκου την έκσταση
Μπροστά στον πάγο και στη φωτιά.
Έρχομαι από την άκρη μιας
Αιωνιότητας.
Έρχομαι από την έρημο των άστρων.

ΙΙΙ
Έρχομαι από την έρημο των άστρων.
Μοναχικός βαδίζω ερημώνοντας το μέλλον.
Στερεύουν οι πηγές της πλάνης τα πάντα ξηραίνονται.
Πλούσια απλώνεται η άμμος και μονάχα η άμμος
Χώρος για περισσότερη σκέψη
Χώρος για περισυλλογή κι ελευθερία
Χώρος του άδειου και της φωτιάς.
Έρχομαι από κει όπου πηγαίνετε
Έρχομαι από την έρημο των άστρων.
Μοναχικός φυτρώνω μες στην έρημο των λαών. Ώριμος
Ήλιος
Γέρνω από γύρη σοφίας.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ Τότε δεν υπήρχε ούτε μη-ύπαρξη ούτε ύπαρξη,      δεν υπήρχε αέρας, ούτε ο ουρανός που βρίσκεται πέρα από αυτόν. Τι τον σκέπαζε και πως;  Και τι τον προστάτευε;      Υπήρχε εκεί η απύθμενος άβυσσος των υδάτων;  Τότε δεν υπήρχε θάνατος ούτε αθανασία,      δεν υπήρχε κανένα σημάδι διαχωρισμού της μέρας και της νύχτας. Εκείνο το Ένα, ανέπνεε γαλήνια, χωρίς αέρα από την ίδια του την φύση,      τίποτα άλλο δεν υπήρχε πέρα από αυτό. Το σκότος στην αρχή σκεπαζόταν από σκοτάδι,      το όλο ήταν αδιαχώριστο και ρευστό. Ότι υπήρχε ήταν καινό και χωρίς μορφή,      τότε με την μεγάλη δύναμη της θερμότητας γεννήθηκε εκείνο το Μοναδικό. Η επιθυμία ανάβλυσε στην αρχή μέσα του,      η επιθυμία, ο αρχικός σπόρος του νου. Οι άγιοι που έψαξαν μέσα στις καρδιές τους,      σκέφθηκαν ότι  ανακάλυψαν την σχέση της ύπαρξης με την μη-ύπαρξη. Η ακτινοβολία τους εξάπλωσε φως κατά μήκος του σκότους,      αλλά ήταν το Ένα επάνω ή ήταν κάτω; Υπήρχε δημιουργική ισχύς εκεί και δύναμη γονιμότητας,      κάτω υπήρχε ενέργεια και επάνω ώθηση. Ποιος ξέρει αληθινά και ποιος μπορεί εδώ να μιλήσει γι’ αυτό;     Πότε γεννήθηκε αυτό και από που προέρχεται αυτή η δημιουργία; Οι θεοί ήρθαν μετά από την δημιουργία του κόσμου.      Ποιος επομένως μπορεί να ξέρει από που προήρθε αρχικά στην ύπαρξη; Αυτός, η πρώτη αρχή της δημιουργίας, άραγε      σχημάτισε όλο αυτό ή δεν το σχημάτισε; Αυτός, που το βλέμμα του ελέγχει όλο τον κόσμο στον ύψιστο ουρανό,      σίγουρα θα ξέρει, ή ίσως να μην ξέρει.