Φωτιά σιγοκαίει κάτω από τα
κλαδιά γερασμένων δέντρων,
καμιά ανησυχία.
Πλησιάζω δειλά να ρωτήσω
αυτήν την ανυπαρξία φόβου
και μου γελούν τρανταχτά ίσως 
λίγο ειρωνικά για την αμάθεια.


-Ε! Μικρέ δεν ξέρεις ότι αυτή 
είναι ο λυτρωτής μας, είναι
ο σπόρος της νέας μας ζωής;
Γιατί θαρρείς δεν κουνιόμαστε από 
την θέση μας ή με ένα απλό βήμα
δεν την σβήνουμε;!