Το κυρίαρχο Σκουλήκι

Κοιτάξετε!Μια πανηγυρική παράσταση είναι,

σ' αυτά τα τελευταία έρημα χρόνια:

Ένα πλήθος αγγέλων φτερωτό, στολισμένο

με πέπλα, και στα δάκρυα βουτημένο,

κάθεται σ' ένα θέατρο για να δει

ένα δράμα από ελπίδες και φόβους καμωμένο,

ενώ η ορχήστρα στενάζει κάθε τόσο

τη μουσική των κόσμων.

Μίμοι, στο σχήμα του Ύψιστου ντυμένοι,

σιγομιλάν και σιγομουρμουρίζουν,

και δώθε κείθε ξεπετάγονται,

νευρόσπαστα σωστά, που πηγαινόρχονται

στις διαταγές τεράστιων άμορφων στοιχείων,

που αλλάζουν τα σκηνικά μπρος-πίσω,

σαλεύοντας με όρνιου φτερά

την αόρατη ένα γύρω Δυστυχία.

Το ποικιλόμορφο αυτό δράμα, σίγουρα

δε θα βολέσει να λησμονηθεί,

μ' αυτό το Φάντασμα που αιώνια κυνηγιέται

απ' ένα πλήθος,όπου δε βολεί να το τσακώσει,

μες ένα κύκλον, όπου αιώνια στρέφοντας,

ματαγυρνά στην ίδια θέση πάντα,

κι όπου περίσσα τρελά και πιότερη Αμαρτία

και Φρίκη, της πλοκής του ειν' η ψυχή.

Μα ιδέστε, μεσ' στη χλαλοή των μίμων

μια χαμόρσυρτη μορφή που εισβάλει,

ένα πράμα αιματοκόκκινο,που νηματόστριφο

προβάλλει από τα ερημοσκότεινα βάθη της σκηνής

Σα νήμα γυροστρέφει,γυροστρεφει,

και σ' αγωνία θνητών οι μίμοι γίνονται βορά του,

και κλαίνε λυγμικά τα Σεραφείμ,

θωρώντας τις μασέλες του ερπετού

από αίμα ανθρώπινο να ξεχειλάνε.

Κι έσβησαν, έσβησαν με μιας όλα τα φώτα,

κι εμπρός απ' όλες τις τρεμουλιαστές μορφές

η αυλαία νεκροσάβανο

πέφτει με τη μανία μιας καταιγίδας,

ενώ οι αγγελοί χλωμοί κι αποσβυσμένοι

σηκώνονται,ρίχνουν τα πέπλα και βεβαιώνουν

πως το έργο αυτό είναι η τραγωδία που λέγεται ''Άνθρωπος'

κι ο ήρωας του είναι το Κυρίαρχο Σκουλήκι.

Edgar Allan Poe