Δυο κόσμοι διαφορετικοί
Η πράξη της - παράνομη κι οπωσδήποτε κατακριτέα - από κείνες που, ουσιαστικά δεν αφήνουν καν ίχνος στο ποινικό μητρώο. Η ευθιξία της, όμως, υπερβολική, την οδήγησε στην αυτοκτονία.
Η 34χρονη Ζωή Τάχα από τη Λάρισα, εργαζόταν ως καθαρίστρια σε ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού στο πολυκατάστημα "Κόντινεντ". Το βράδυ, μετά τη δουλιά, σε μια σακούλα που κουβαλούσαν μαζί με μια συναδέλφισσά της, οι υπεύθυνοι ασφαλείας του πολυκαταστήματος βρήκαν μερικά ψώνια - αξίας μόλις 60.000 δραχμών - που δεν είχαν πληρωθεί. Κρατήθηκε, όλη τη νύχτα στην Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας και την επόμενη θα οδηγούνταν στον εισαγγελέα.
Το γκρουπ ''Ζωή Τάχα'' δημιουργήθηκε στα μέσα του 2012 στο Αιγάλεω, λίγο καιρό μετά από το τέλος της πορείας του γκρουπ ''Ωχρά Σπειροχαίτη'' (δες εδώ: ΩΧΡΑ ΣΠΕΙΡΟΧΑΙΤΗ), καθώς κάποια από τα μέλη του, όπως ο τραγουδιστής, αποτελούν και μέλη του νέου γκρουπ.
Η πράξη της - παράνομη κι οπωσδήποτε κατακριτέα - από κείνες που, ουσιαστικά δεν αφήνουν καν ίχνος στο ποινικό μητρώο. Η ευθιξία της, όμως, υπερβολική, την οδήγησε στην αυτοκτονία.
Η 34χρονη Ζωή Τάχα από τη Λάρισα, εργαζόταν ως καθαρίστρια σε ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού στο πολυκατάστημα "Κόντινεντ". Το βράδυ, μετά τη δουλιά, σε μια σακούλα που κουβαλούσαν μαζί με μια συναδέλφισσά της, οι υπεύθυνοι ασφαλείας του πολυκαταστήματος βρήκαν μερικά ψώνια - αξίας μόλις 60.000 δραχμών - που δεν είχαν πληρωθεί. Κρατήθηκε, όλη τη νύχτα στην Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας και την επόμενη θα οδηγούνταν στον εισαγγελέα.
***
Η Ζωή ένιωθε ντροπή. "Πο πο πο ρεζιλίκι!", έλεγε συνεχώς στη συναδέλφισσά της. Δεν είχε ξανααπασχολήσει την αστυνομία. Και τώρα... κρατούμενη, δακτυλικά αποτυπώματα, εισαγγελέας.
Οι τύψεις για την πράξη της να πληγώνουν την ψυχή, να θολώνουν το μυαλό. Και ξαφνικά, όρμησε στο ανοιχτό παράθυρο. Ρίχτηκε από τον τέταρτο όροφο του κτιρίου της Αστυνομίας στο κενό. Και βρήκε το θάνατο. Πίσω της άφησε τον σύζυγο και τρία ανήλικα παιδιά.
***
Εκλεψε, ναι. Ποιος ξέρει τι κίνησε το χέρι της; Ισως η κακιά ώρα, ίσως η ανέχεια. Μα, για 60.000 δραχμές - αναρωτιούνται πολλοί - είναι δυνατόν να φτάσει, ένας άνθρωπος, στην αυτοκτονία; Ναι, υπάρχουν άνθρωποι με ευθιξία στη μουντή εποχή μας. Βεβαίως, υπερβολική ευθιξία, στην περίπτωση της Ζωής. Και, εν πολλοίς, ακατανόητη.
Αυτοί είναι, συνήθως, οι φτωχοί άνθρωποι, που, μερικές φορές, αναγκάζονται να κλέψουν μικροπράγματα, που τους λείπουν και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τ' αγοράσουν.
Αυτών η συνείδηση εξεγείρεται όταν, μια παρόρμηση της στιγμής, τους βγάζει από τον τίμιο δρόμο της ζωής τους.
Η Ζωή πέταξε τη ζωή της διότι θεώρησε ότι επλήγη καίρια η αξιοπρέπειά της. Οπωσδήποτε, ακραία η ενέργειά της, που εξηγείται μεν, αλλά επ' ουδενί δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
***
Σκέφτεται, όμως, κανείς πόσοι και ποιοι σε τούτη τη χώρα ζουν αποκλειστικά από κλεψιές - και μάλιστα δισεκατομμυρίων - κι όχι μόνο δεν αυτοκτονούν από ντροπή και ευθιξία, αλλά επαίρονται για τις πράξεις τους και ίστανται στην κορυφή της οικονομικής, πολιτικής, αλλά και της κοινωνικής πυραμίδας.
Πρωθυπουργοί, υπουργοί κατηγορήθηκαν για μεγάλες κλεψιές και συνέχισαν να κατέχουν ύψιστα αξιώματα. Βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι κλέβουν καθημερινά το δημόσιο πλούτο, τους εργαζόμενους, το λαό κι εντούτοις απολαμβάνουν της αναγνώρισης και της αρωγής των κυβερνήσεων και του κράτους.
***
Η Ζωή Τάχα δεν ήταν ούτε πρωθυπουργός, ούτε βιομήχανος. Ηταν μια απλή, ταπεινή καθαρίστρια. Με κοινωνική συνείδηση τιμιότητας. Και στο πρώτο, αναπάντεχο και μικρό παράπτωμα έναντι της τιμιότητάς της, η υπερβολική ευθιξία της τη σκότωσε.
Δυο κόσμοι - αυτός των ισχυρών του χρήματος και της εξουσίας κι εκείνος των εργαζομένων - εντελώς διαφορετικοί. Ο πρώτος έχει ως σύμβουλό του την κλεψιά. Για τον δεύτερο η κλεψιά - ακόμα και ως σπάνια εξαίρεση μιας τίμιας ζωής - αποτελεί όνειδος...
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ (πηγή ριζοσπάστης)
Η Ζωή ένιωθε ντροπή. "Πο πο πο ρεζιλίκι!", έλεγε συνεχώς στη συναδέλφισσά της. Δεν είχε ξανααπασχολήσει την αστυνομία. Και τώρα... κρατούμενη, δακτυλικά αποτυπώματα, εισαγγελέας.
Οι τύψεις για την πράξη της να πληγώνουν την ψυχή, να θολώνουν το μυαλό. Και ξαφνικά, όρμησε στο ανοιχτό παράθυρο. Ρίχτηκε από τον τέταρτο όροφο του κτιρίου της Αστυνομίας στο κενό. Και βρήκε το θάνατο. Πίσω της άφησε τον σύζυγο και τρία ανήλικα παιδιά.
***
Εκλεψε, ναι. Ποιος ξέρει τι κίνησε το χέρι της; Ισως η κακιά ώρα, ίσως η ανέχεια. Μα, για 60.000 δραχμές - αναρωτιούνται πολλοί - είναι δυνατόν να φτάσει, ένας άνθρωπος, στην αυτοκτονία; Ναι, υπάρχουν άνθρωποι με ευθιξία στη μουντή εποχή μας. Βεβαίως, υπερβολική ευθιξία, στην περίπτωση της Ζωής. Και, εν πολλοίς, ακατανόητη.
Αυτοί είναι, συνήθως, οι φτωχοί άνθρωποι, που, μερικές φορές, αναγκάζονται να κλέψουν μικροπράγματα, που τους λείπουν και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τ' αγοράσουν.
Αυτών η συνείδηση εξεγείρεται όταν, μια παρόρμηση της στιγμής, τους βγάζει από τον τίμιο δρόμο της ζωής τους.
Η Ζωή πέταξε τη ζωή της διότι θεώρησε ότι επλήγη καίρια η αξιοπρέπειά της. Οπωσδήποτε, ακραία η ενέργειά της, που εξηγείται μεν, αλλά επ' ουδενί δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
***
Σκέφτεται, όμως, κανείς πόσοι και ποιοι σε τούτη τη χώρα ζουν αποκλειστικά από κλεψιές - και μάλιστα δισεκατομμυρίων - κι όχι μόνο δεν αυτοκτονούν από ντροπή και ευθιξία, αλλά επαίρονται για τις πράξεις τους και ίστανται στην κορυφή της οικονομικής, πολιτικής, αλλά και της κοινωνικής πυραμίδας.
Πρωθυπουργοί, υπουργοί κατηγορήθηκαν για μεγάλες κλεψιές και συνέχισαν να κατέχουν ύψιστα αξιώματα. Βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι κλέβουν καθημερινά το δημόσιο πλούτο, τους εργαζόμενους, το λαό κι εντούτοις απολαμβάνουν της αναγνώρισης και της αρωγής των κυβερνήσεων και του κράτους.
***
Η Ζωή Τάχα δεν ήταν ούτε πρωθυπουργός, ούτε βιομήχανος. Ηταν μια απλή, ταπεινή καθαρίστρια. Με κοινωνική συνείδηση τιμιότητας. Και στο πρώτο, αναπάντεχο και μικρό παράπτωμα έναντι της τιμιότητάς της, η υπερβολική ευθιξία της τη σκότωσε.
Δυο κόσμοι - αυτός των ισχυρών του χρήματος και της εξουσίας κι εκείνος των εργαζομένων - εντελώς διαφορετικοί. Ο πρώτος έχει ως σύμβουλό του την κλεψιά. Για τον δεύτερο η κλεψιά - ακόμα και ως σπάνια εξαίρεση μιας τίμιας ζωής - αποτελεί όνειδος...
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ (πηγή ριζοσπάστης)
Το όνομα του γκρουπ προέρχεται από την 34χρονη Ζωή Τάχα από τη Λάρισα, η οποία εργαζόταν ως καθαρίστρια σε ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού, και λόγο κάποιας μικροκλοπής όρμησε στο ανοιχτό παράθυρο από τον τέταρτο όροφο του κτιρίου της Αστυνομίας στο κενό όπου και βρήκε το θάνατο.
ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΠΡΟΒΑΣ (2013)
1. Πρόκληση (Παλαιστινιακό)
2. Υβριστική ωδή
3. Αν
4. Το φίδι και η τρύπα
5. Για μια ελευθερία
6. Ύμνος στον θεό
7. Ο Μιχαλιός
8. Ορισμός
9. Στους συντρόφους
10. Πειρατικό
1. Πρόκληση (Παλαιστινιακό)
2. Υβριστική ωδή
3. Αν
4. Το φίδι και η τρύπα
5. Για μια ελευθερία
6. Ύμνος στον θεό
7. Ο Μιχαλιός
8. Ορισμός
9. Στους συντρόφους
10. Πειρατικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου