Φαρίντ Ουντίν Αττάρ - Το Συνεδριο των πουλιων

Παρουσιάζω την εισαγωγή του βιβλίου.

Ιστορικά ο Σουφισμος συνδέεται με τον πρωταρχικό ασκητισμό
του ισλαμισμού. Ομως το ασκητικό κίνημα,ο ασκητικός δρόμος
προϋπύρχε με πολλές άλλες μορφές,όπως αυτή των Χριστιανών,
των Γνωστικών,των Βουδιστών των Βραχμάνων κ.α. Κι εκείνος
που ενδιαφέρεται να ψάξει για κάποια κοινά στοιχεία στις διάφορες
φιλοσοφίες του ασκητισμού,ισως ανακαλύψει οτι έχουν τις ρίζες
τους στην πολύ παλιά ινδική φιλοσοφία,στις Βέδες.Σ' εκεινα τα
πολύ αρχαία χρονια, κάποιοι άνθρωποι στοχάστηκαν βαθιά,έκαμαν
ενα μακρύ ταξίδι στα βάθη του νου,και ετσι πραγματοποίησαν μιαν
επανάσταση σε αυτον τον νου.

Το ταξίδι αυτό είναι το ταξίδι της αυτογνωσίας.Κι είναι τοσο
μαγευτικό,που όποιος πραγματικά αποφασίσει να το ξεκινήσει,
δε γυρίζει πίσω.Αυτό φαίνεται οτι έχει συμβεί στους διάφορους
γνήσια μοναχικούς (κι επομένως ακεραιους) ανθρώπους, άσχετα
με το κίνημα που μέσα στα πλαίσια του τους τοποθετούμε ιστορικά,
δηλαδή ,βουδιστικό, χριστιανικό, σουφικό ή άλλο.

Το ερωτημα του αναγνωστη μπορεί να είναι τωρα: Μπορω να
γνωρίσω τη φιλοσοφία του Σουφισμού μεσ' απο το κλασικό κείμενο
<<Το συνέδριο των πουλιών>> Του Πέρση Σούφι Αττάρ ή απο
καποια άλλα κείμενα Σούφι; Η απάντηση είναι αρνητική,δυστυχώς
ή ευτυχως.Ακριβώς όπως αρνητική θα ήταν η απάντηση στα
ερωτήματα: Μπορω μεσ' απο κάποιο βιβλίο να μάθω να αγαπώ ή
να γνωρίσω τον ευατό μου ή να βρω το θεό, την αλήθεια ή να
φτάσω στην ευτυχία κ.λπ.;

Ακριβώς όπως δεν μπορεις να φτάσεις σε μια βουνοκορφή
διαβαζοντας την περιγραφη της πορειας σε ενα βιβλιο.
Τι χρησιμεύει λοιπον αυτο το βιβλιο, καθως και τα αλλα
βιβλια αυτης της σειράς;

Χρησιμεύει μονο σαν ξυπνητηρι ή σαν αντίλαλος απο καποιο
υπεροχο τραγουδι, μια θαυμαστή μελωδία, σαν ακτινοβολία απο
καποιον άλλο ηλιο.Και μας λέει,σ' όποιον απο μας προσέξει σ'
όποιον έχει την τύχη να δονηθεί βαθιά απ' αυτο τον ήχο ,να
κοιτάξει καθαρά μ' αυτο το φως,μας λέει οτι υπάρχει κάποια 
αλλη κατάσταση υπαρξης,καποιος αλλος τρόπος ζωής, εκτός απο
τον αγώνα,την ταυτιση,την ταραχή,το φόβο,την προσπάθεια, που
όλα ξεκινούν απο την δομή του εγω στον ανθρωπο, του εγώ που
είναι η συνέχεια του ζώου μεσα στον άνθρωπο.

Αυτη η χαμηλή νοημοσύνη που συνδέεται με το εγώ, ειναι το
μεγάλο εμπόδιο για το ταξίδι της αυτογνωσίας,για τη μεταλλαγή
του ανθρώπου απο καταστρεπτικό ζώο που ειναι τώρα σε 
πργματικό άνθρωπο που θα λειτουργεί με την νοημοσύνη του όλου,
με την νοημοσύνη της αγάπης.

Ο Ατταρ, ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού,μας δίνει μια ιδέα
για το πόσο μεγάλο εμπόδιο είναι αυτο το εγώ για το ταξίδι της
αυτογνωσίας και της μεταμόρφωσής μας με τις παρακάτω σκεψεις 
του για την περηφάνια και την διάνοια:

Περηφανια

Να μην καυχιέστε οτι δεν έχετε περηφάνια,γιατί η περηφάνια κρύβεται και μπορεί να φαίνεται λιγότερο απ' οτι φαίνεται το
πόδι ενός μυρμηγκιού πάνω σε μια μαύρη πέτρα μέσα στο σκοτάδι
της νύχτας.Και να μη νομίζετε οτι είν' εύκολο να τη βγάλετε απο
μέσα σας, γιατί είναι πιο εύκολο να ξεθεμελιώσετε ενα βουνό
με μια βελόνα.

Διάνοια

Μην καυχιέστε για την διάνοια, την πολυμάθεια και τις γνώσεις.
γιατί εδώ (στο δρόμο της αυτογνωσίας)η διάνοια ειναι εμπόδιο
και η πολυμάθεια βλακεία.  


Η ιστορια του ευλαβικου ανθρώπου

Κάποιος ρώτησε ενα τρελό άγιο: << Ποιοι είναι οι δυο κόσμοι που
απασχολούν πάντα τις σκέψεις μας;>> Εκείνος απάντησε:<< Και ο
επάνω και ο κάτω κόσμος είναι σα μια σταγόνα νερό, που είναι και
που δεν είναι.Ήταν μια σταγόνα νερό που εκδηλώθηκε στην αρχή- αρχή και μετά πήρε πολλά όμορφα σχήματα και μορφές.Όλα τα φαινομενα ειναι σαν το νερό.Τίποτα δεν ειναι πιο σκληρο απο το σιδερο,κι όμως,αυτό ξέρει οτι το νερό ήταν η προελευσή του.
Αλλά όλα όσα έχουν το νερό σαν βάση, ακόμα και το σίδερο,δεν έχουν περισσότερη πραγματικότητα απ' οτι ένα όνειρο. Το νερό 
δεν είναι τίποτα το σταθερό>>.