Η επανάσταση είναι αλλιως

<< θα πρεπει κανείς πρώτα να αλλαξει την

συνειδηση των ανθρώπων πριν μπορέσει να

αλλάξει τις σχέσεις>>.



<< πρώτα αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων

και μετά της συνείδησης, ειναι το ίδιο

αντιδιαλεκτικό οπως πρώτα αλλαγή της

συνείδησης και υστερα των σχέσεων>>.

<<Αν το ενα δεν είναι συνυφασμένο με το αλλο

η διαρκής δηλαδή προσπάθεια της αλλαγής των

κοινωνικών σχέσεων (διαμέσου μιας διαδικασίας

επαναστατικών κινημάτων και όχι με μια και

μοναδική επαναστατική ενέργεια) και η συνεχής

διαπαιδαγώγηση για αυτοδιαπαιδαγώγηση, σε

μια συνείδηση που να ξεπερνάει τις δοσμένες

σχέσεις, σε ένα νέο τρόπο ζωής, που να αντιφάσκει

σε αυτές, αν η πνευματική, η ηθηκή, η κοινωνικη

χειραφέτηση δεν αλληλοκαθορίζονται, δεν

αλληλοσυμπληρώνονται και δεν αλληλοπροάγονται

τότε και σε ενα καινούριο κοινωνικό σύστημα οι

παλιές συνήθειες των παραμορφωμένων ανθρώπων

θα παραμορφώσουν το σύστημα.>>



Φισερ-Η επανάσταση είναι αλλιώς

Mad Season-Wake up

Καλημερες ομορφουλια μου

Ατιτλο

Αγάπη μου μέσα από τα βάθη
της καρδιάς μου ξεπροβάλλεις,
αιθέρια ύπαρξη, λαμπερή, γαλήνια.

Η κάθε μου ανάσα είναι ο αέρας
που χαϊδεύει τα μαλλιά σου!

Η αγκαλιά μας είναι η φωλιά
που θα καταφεύγει το είναι μας!

Στο ιερό φιλί θα συσσωρεύεται
η δύναμη της ύπαρξής μας!

Εδώ... Λίγο πιο πέρα στο κόσμο
των ονείρων θα ταξιδεύουμε...
Για πάντα μαζί!
Σ' αγαπώ..

Ταξιδεύοντας

Ταξιδεύοντας ολομόναχος σε ένα σάπιο καράβι
μες του αιγαίου τα κύματα. Το βλέμμα μου
κινείται ανήσυχα μέσα στο χώρο. Ψάχνει από
κάπου να πιαστεί, μην είναι σίγουρο ότι θέλει
αυτό, συνεχίζει την περιπλάνηση του με μια
πελώρια κούραση...
Ένα ραδιόφωνο δίνει τουλάχιστον στο αυτί
ένα σημείο προσέγγισης, έστω και από μια
απόσταση είναι κάτι ευχάριστο σπάζοντας
τον μανδύα της μοναξιάς.
Άνθρωποι περιφέρονται από δω και από κει
δημιουργώντας μια κουραστική κίνηση, χωρίς
κανένα ενδιαφέρον για το αλλοιωμένο
μάτι μου.
Κοιτάζοντας παρόλα αυτά μια όμορφη παρου-
σια στην μονοτονία της κίνησης να πλησιάζει
στο σημείο μηδέν του ματιού, από αυτό που ξε-
κινάν ή που τελειώνουν οι μορφές, μου ζητάει
αναπτήρα αφού ξαφνικά οι ματιές μας είχαν
ενωθεί σαν ένα ευθύγραμμο τμήμα με αρχή
και τέλος.

Κατά περίεργο τρόπο τον έδωσα με απάθεια

μη κάνοντας καμία σκέψη.
Εξαφανίστηκε από σημείον μηδέν...